Η διάκριση των εξουσιών και οι επενδύσεις

Περί τις αρχές του 17ου αι., ένας γερμανός επιχειρηματίας έχει δύο γιους και επιθυμεί, με τη βοήθειά τους, να επεκτείνει τη δραστηριότητά του εκτός Γερμανίας. Στέλνει τον έναν γιο στο Άμστερνταμ και τον άλλον στη Μαδρίτη, για να κάνουν εκεί επενδύσεις. Ο πρώτος δανείζει το κεφάλαιο, που του εμπιστεύθηκε ο πατέρας του, σε έναν ολλανδό υποδηματοποιό που θέλει να κατακτήσει την αγορά του Παρισιού·

Μακεδονικό: ένα ταξίδι στον χρόνο (1992-2018)

Από το 1992 και τα τότε συλλαλητήρια για το Μακεδονικό έχει κυλήσει αρκετός χρόνος. Η γειτονική χώρα έγινε δεκτή στα Ηνωμένα Έθνη ήδη από το 1993, της δόθηκε δε η γνωστή προσωρινή ονομασία της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ, FYROM). Η σύνθετη αυτή ονομασία, που περιέχει τον όρο «Μακεδονία», γίνεται έκτοτε δεκτή από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το ΝΑΤΟ.

Ο Εμφύλιος και το ανθεκτικό μικρόβιο του διχασμού

Οι ορθολογικοί και πραγματικά προοδευτικοί άνθρωποι έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στο μέλλον· έχουν ως πρώτιστο μέλημά τους τη βελτίωση των όρων διαβίωσης, την κοινωνική και πολιτισμική πρόοδο και ευημερία. Δυστυχώς όμως σε μία κοινωνία όπως η ελληνική, όπου ο ανορθολογισμός και ο συντηρητισμός καλά κρατούν, συχνά το βλέμμα μας στρέφεται εμμονικά στο παρελθόν, με παραλυτικές σχεδόν συνέπειες για την κοινωνία και το μέλλον της.

Το χυμένο γάλα και η ανορθολογική επιρροή του

Μας συμβαίνει συχνά: Μπαίνουμε σε ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών και αφιερώνουμε αρκετή ώρα για να επιλέξουμε μία συσκευή της αρεσκείας μας· κατόπιν, φθάνουμε στο ταμείο, όπου για πρώτη φορά μάς παρουσιάζονται οι λεγόμενοι «γενικοί όροι των συναλλαγών», που καθορίζουν σημαντικές πτυχές της συναλλαγής μας (λ.χ. τα δικαιώματά μας σε περίπτωση ελαττωματικότητας της συσκευής, την τυχόν παρεχόμενη «εγγύηση» κοκ).

Νομπέλ οικονομικών 2017: η ανάδειξη του homo στον homo oeconomicus

Σκεφτείτε έναν θεατρόφιλο που αγοράζει ένα εισιτήριο των 40 ευρώ για μία παράσταση· αργότερα, τον πλησιάζει κάποιος και του προσφέρει 70, ακόμη και 100 ευρώ για να του αποσπάσει το εισιτήριο, αλλά ο καλός μας φίλος αρνείται να το πωλήσει, την ίδια στιγμή όμως που δεν θα ξόδευε ένα τέτοιο ποσό (λ.χ. 70, 100 ευρώ) για να αποκτήσει το ίδιο εισιτήριο.

Αποαναπτυσσόμενη χώρα

Από το 1950 και μετά η Ελλάδα εμφάνισε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, επιτυγχάνοντας να συγκαταλεχθεί στα τέλη του 20ού αι. ανάμεσα στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, με αποκορύφωμα την είσοδό της στην Ευρωζώνη το 2001.
Ωστόσο, μετά το ξέσπασμα της δημοσιο-οικονομικής κρίσης η πατρίδα μας εισήλθε σε μία φάση προϊούσας αποανάπτυξης.

ΗΠΑ: Οι πατέρες ανησυχούν – και δικαίως

Οι διαδικασίες παράγουν νομιμοποίηση (Niklas Luhmann[1]). Η τήρηση των διαδικασιών σε μία σύγχρονη φιλελεύθερη δημοκρατία ενισχύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο πολίτευμα και τους θεσμούς· παράγει πειθώ υπέρ των αποφάσεων που λαμβάνονται. Η απονομιμοποίηση, αντιθέτως, επέρχεται όταν μεταξύ των πολιτών κυριαρχεί η αίσθηση ότι δεν τηρούνται οι διαδικασίες, παραβιάζονται οι θεσμικές δικλίδες ασφαλείας, οι πολιτικοί είναι «πιο ίσοι» από τους υπόλοιπους πολίτες·

Η κατασώτευση της ελευθερίας του λόγου

Άχαρη μεν η αφετήρια διευκρίνιση, πλην όμως αναγκαία σε μία χώρα με διαρκώς οξυμμένα πνεύματα: Με το περίφημο άρθρο της Σώτης Τριανταφύλλου (εφημ. «Athens Voice») και την ειδικότερη αποστροφή της περί «φανατικού και μετριοπαθούς μουσουλμάνου» διαφωνώ εντόνως· μεταξύ άλλων, η απόδοση συλλήβδην εγκληματικών χαρακτηριστικών σε εθνοτικές, θρησκευτικές ή άλλες ομάδες προσώπων, με αφορμή ενέργειες ορισμένων μελών της ομάδας

Τουρκία: η δημοκρατία ως μέσο;

Φεβρουάριος 2016, βρισκόμαστε στην Άγκυρα, λίγο μετά τη σύναψη της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό: Η καγκελάριος Μέρκελ και ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Νταβούτογλου παραθέτουν συνέντευξη τύπου. Κάποια στιγμή τον λόγο παίρνει ο δημοσιογράφος Deniz Yücel, ανταποκριτής της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt», ο οποίος ρωτά την καγκελάριο γιατί έχει αποστασιοποιηθεί από την κριτική της έναντι της Τουρκίας σε ζητήματα ελευθερίας του λόγου και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Συνδαιτυμόνες εξ αποστάσεως

Φανταστείτε ότι έχετε καλέσει στο σπίτι σας κάποιους φίλους για φαγητό, γνωρίζοντας ότι σε ορισμένα πιάτα έχετε χρησιμοποιήσει ληγμένα υλικά. Εσείς επιλέγετε να φάτε ένα πιάτο που έχει φρέσκα υλικά, τη στιγμή που αφήνετε τους φίλους σας να φάνε τα επικίνδυνα εδέσματα, δοκιμάζοντας έτσι τις συνέπειες που μπορεί αυτά να έχουν στην υγεία τους. Αλήθεια, πώς θα χαρακτηρίζατε μία τέτοια συμπεριφορά;