Η στροφή της Κυβέρνησης και προσωπικά του Πρωθυπουργού προς τον ρεαλισμό και η διάθεση για διερεύνηση πιθανών λύσεων στα ελληνοτουρκικά αποτελούν βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Κατά την τρέχουσα περίοδο, μετά τα εκλογικά αποτελέσματα σε Τουρκία και Ελλάδα, φαίνεται ότι έχουν δημιουργηθεί καλύτερες συνθήκες, σε σχέση με το παρελθόν, για την εύρεση κάποιων κοινών τόπων, αρχικά επί της διαδικασίας και εν συνεχεία επί της ουσίας…
Στις προγραμματικές δηλώσεις ο Πρωθυπουργός ανέφερε ότι στις βασικές κυβερνητικές προτεραιότητες εντάσσεται η επιδίωξη «ίδρυσης μη κρατικών ιδιωτικών ΑΕΙ, με βάση το ισχύον δίκαιο της Κοινότητας και την εν καιρώ αναθεώρηση του σχετικού άρθρου του Συντάγματος». Προσοχή: δεν πρόκειται για τις πρόσφατες παρόμοιες προγραμματικές δηλώσεις του νυν Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά για εκείνες του πατρός Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πριν από 33 ολόκληρα χρόνια (24/4/1990). Οι σχετικές εξαγγελίες και η μετέπειτα εξειδίκευσή τους προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων, ιδίως στον πανεπιστημιακό κόσμο. Πρυτάνεις και επιφανείς νομικοί της εποχής διακήρυξαν την έντονη αντίθεσή τους στην προοπτική ίδρυσης μη κρατικών-ιδιωτικών ΑΕΙ…
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής επιβεβαίωσε τη γενική εικόνα που καταγράφηκε στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατήγαγαν μία μεγάλη εκλογική νίκη. Σε σχέση με τις εκλογές του 2019, η ΝΔ κατέγραψε αύξηση 0,7% (40,55 έναντι 39,85%), ενώ κέρδισε τον ίδιο αριθμό βουλευτικών εδρών (158). Από την άλλη πλευρά, ολοκληρώθηκε και επιτάθηκε η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ: σε σχέση με τις εκλογές του 2019, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχασε 13,7% (17,83 έναντι 31,53%). Είναι δε η πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, μετά τις εκλογές του 1974 –οι οποίες είχαν όμως ιδιαίτερο χαρακτήρα–, που καταγράφεται τόσο μεγάλη διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος (22,72%).
Γνήσια καλοσύνη και αγάπη προς τον πλησίον είναι αρετές δυσεύρετες. Μαρτυρούν άνθρωπο πραγματικά ενάρετο και γαλήνιο ψυχικά, που μπορεί να δώσει από ένα περίσσευμα καλοσύνης και αγάπης που διαθέτει – ασφαλώς όχι υπό όρους αμοιβαιότητας ή ανταπόδοσης. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο πατήρ Αλέξανδρος, ο παλαιός αγαπημένος μας δάσκαλος στο σχολείο Αλέξανδρος Καριώτογλου.
Τα ζητήματα της φορολογητέας ύλης, των φορολογικών εσόδων, του δίκαιου μίγματος άμεσης και έμμεσης φορολογίας και άλλα συναφή είναι ιδιαίτερα σημαντικά και προφανώς έχουν θέση στον δημόσιο διάλογο που αναπτύσσεται σε μία προεκλογική περίοδο. Ασφαλώς δε, κάθε κόμμα έχει τις δικές του πολιτικο-ιδεολογικές αφετηρίες στα ζητήματα αυτά. Αλλιώς τα προσεγγίζει λ.χ. ένα δεξιό κόμμα και αλλιώς ένα σοσιαλδημοκρατικό. Και κάθε κόμμα οφείλει να αιτιολογεί και να κοστολογεί κατά το δυνατόν τις οικονομικές θέσεις του, αλλά και να παρουσιάζει συγκεκριμένα εμπειρικά δεδομένα σε σχέση με την αποδοτικότητα ή μη ήδη ληφθέντων μέτρων.
Η στέψη του Καρόλου Γ’ συγκέντρωσε το έντονο ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Αυτό ήταν μάλλον αναμενόμενο, καθώς η τελευταία στέψη στο Ηνωμένο Βασίλειο έλαβε χώρα πριν από 70 έτη, οπότε και ενθρονίσθηκε η προσφάτως αποθανούσα βασίλισσα Ελισάβετ Β’. Κατά την ενθρόνιση του Καρόλου Γ’, όλα εξελίχθηκαν ομαλά, χωρίς απρόοπτα. Οι στέψεις, όμως, δεν κυλάνε πάντοτε ανέφελα· ας κάνουμε εδώ ένα εκπαιδευτικό νομικό ταξίδι στον χρόνο…
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής είναι πραγματικά εντυπωσιακό και δεν προβλέφθηκε (εξ όσων γνωρίζω) από καμία δημοσκόπηση. Τέτοια διαφορά, μάλιστα, μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος δεν έχουμε ξαναδεί στη Μεταπολίτευση – με την εξαίρεση των εκλογών του Νοεμβρίου του 1974, που έγιναν όμως υπό πολύ ιδιαίτερες συνθήκες. Ποσοστά και απόλυτοι αριθμοί έχουν τη σημασία τους…
Δυστυχώς, η υπόθεση με την απαγόρευση καθόδου του κόμματος Κασιδιάρη στις εκλογές έχει λάβει πλέον επικίνδυνη τροπή για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου στη χώρα μας. Οι κυβερνητικοί χειρισμοί επί του θέματος κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε ηρωοποίηση προσώπων και καταστάσεων και, έτσι, να προκαλέσουν συνέπειες αντίθετες από τις ηθελημένες (αύξηση εκλογικής επιρροής, κ.λπ.). Όσο βαθιά βδελυσσόμαστε νεοναζιστικά και συναφή μορφώματα και τους εκπροσώπους τους, τόσο ευλαβικά πρέπει να προστατεύσουμε βασικές αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε την αυτοαναίρεσή της και την υιοθέτηση πρακτικών που αρμόζουν σε άλλα καθεστώτα.
Κάποια κίνητρα των εκλογέων ανιχνεύονται με ακρίβεια στις ποιοτικές δημοσκοπήσεις που προηγούνται των εκλογών. Κάποια άλλα, όμως, δεν ανιχνεύονται και είναι αυτά που δημιουργούν μικρές ή μεγάλες εκπλήξεις το βράδυ των εκλογών. Ενόψει αυτής της αβεβαιότητας, καλύτερα να μιλήσει κανείς όχι για το τι θα κριθεί στις κάλπες, αλλά για το τι θα έπρεπε να κριθεί σε επίπεδο προγραμματικών εκλογικών προταγμάτων.
Η εκθετικά αυξανόμενη χρήση ελεύθερα διαθέσιμων λογισμικών, όπως το ChatGPT, από μαθητές και φοιτητές ανά τον κόσμο για την επίλυση προβλημάτων, απάντηση ερωτημάτων, ακόμα και την εξ ολοκλήρου συγγραφή εργασιών, καθιστά το ερώτημα του τίτλου ιδιαίτερα επίκαιρο. Είναι τέτοιου είδους λογισμικά κατάρα ή ευλογία; Ενώ αρκετοί τηρούν στάση αναμονής για την εξακρίβωση των ρεαλιστικών δυνατοτήτων τέτοιων λογισμικών, ορισμένοι δημόσιοι φορείς έχουν ήδη λάβει αρνητική στάση όσον αφορά στη χρήση τους στον τομέα της εκπαίδευσης. Πρόσφατα παραδείγματα: η απαγόρευση της χρήσης του ChatGPT στα δημόσια σχολεία της Νέας Υόρκης ή ο περιορισμός της χρήσης του στο πανεπιστήμιο της Τυβίγγης της Γερμανίας. Το πρόβλημα εμφανίζεται με μεγαλύτερη ένταση κατά τη χρήση του ChatGPT στο σπίτι, όπου απουσιάζει η δυνατότητα ελέγχου των μέσων που χρησιμοποιεί ο μαθητής ή ο φοιτητής για την επίλυση ασκήσεων ή την εκπόνηση εργασιών. Για να πιστοποιηθεί κανείς ως νέος χρήστης της εφαρμογής, αρκεί να έχει διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και κινητό τηλέφωνο. Και όλα αυτά γίνονται ταχύτατα και άνευ καταβολής χρηματικού αντιτίμου. Ας προσπαθήσουμε, όμως, να οριοθετήσουμε τα εν πολλοίς ρευστά όρια της έννοιας και της χρήσης του ChatGPT, καθώς και παρόμοιων λογισμικών, στον τομέα της εκπαίδευσης…
